Een groep lopers van Spirit heeft Lelystad vertegenwoordigt bij de Bevrijdingsvuurestafette. Eén van de lopers hield een 'nachtboek' bij.

Vertrek vanuit Lelystad vanaf Spirit op 4 mei om 21.00 uur. De sfeer in de bus is al vanaf de 1e km heel gezellig. Willem discusseert met de chauffeur over rijtijden , Werner begint meteen te eten en Kees wil gelijk aan de koffie. Een echt schoolreissfeertje dus. Na 30 min staan we al stil om koffie te zetten, zeer strategisch op de afrit van Almere Buiten. Willem maakt de loopindeling bekend, koppels van twee, wat erop neerkomt dat Janet de volledige 85 km (geheel vrijwillig) zal meelopen omdat zij als laatste oneven teamlid is meegegaan. De koffie is heet en de weg hobbelig dus dat levert gevaarlijke situaties op in de buurt van blote enkels. Maar gelukkig gaat het allemaal goed. Willem draagt z’n kuisheidsgordel om andere gevaarlijke situaties te voorkomen (maar hij kan ook af wordt gefluisterd).

De organisatie verloopt vlekkeloos, het is te merken dat Willem ervaring met de BVE heeft. De komende werkdagindeling van Gert Jan H is onderwerp van gesprek want GJ zal aansluitend aan de BVE z’n dagelijkse werkzaamheden hervatten. Het gesprek komt zo op Meppel waar het vlgs 3 lopers zeer goed stappen is. Het uitgaansleven aldaar krijgt volle aandacht. Werner heeft er z’n roots en z’n levensverhaal volgt, allesbehalve doorsnee, maar z’n humor heeft er niet onder geleden. Er wordt door Willem medegedeeld dat een man en vrouw het vuur in Wageningen in ontvangst nemen. Dolf en Marian valt deze eer te beurt.

Toch sneller dan verwacht komen we in Wageningen aan. Dik aangekleed, met het oog op de lange wachttijd in de “ijzige kou”, verlaten we de warme bus. Er is wat verwarring over de juiste richting maar dat schijnt elk jaar zo te zijn. Er dolen meer teams rond. Na aanwijzingen van de politie (altijd respectvol zijn Kees!) gaan we de goede kant op en sluiten er meer lopers bij ons aan. De fakkels worden opgehaald, een groepsfoto wordt gemaakt en de broodnodige plaspauze ingelast.

We kunnen naar de start, Dolf haalt herinneringen op aan z’n studietijd in Wageningen en Kees ziet een bord van WUR (Wageningen Universiteit) collega’s van een herbarium. Onderweg splitst de groep onbedoeld, 4 zijn behoorlijk achtergebleven. Met een goede reden blijkt als we weer herenigd worden. Radio Roparun heeft een interview afgenomen bij GJ en Janet. Dat is natuurlijk een heel acceptabel excuus. We lopen gezamenlijk door naar de startvakken, alleen groepen met een loopafstand >100 km mogen verder naar voren. We smokkelen toch een startvak erbij, onder de bezielende leiding van Werner (onder het mom van; een onderwijzer moet flexibel zijn dus ook mbt de regels). Zo staan we in het startvak met Middelburg en Akersloot, beide goed voor zeker 150 km. De sfeer is lekker melig en we maken ons op voor een lange wachtperiode.

Dan start om 00.00 uur het officiële programma met het ontsteken van het Bevrijdingsvuur en een woordje van de burgemeester, waarna meer praatjes volgen. Vlak voor ons wordt een soort raket/sigaar aangestoken door een oud strijder van de luchtmacht ( een of ander squadron). Daarna kan de 1e groep van start, Gelderland opent dit jaar met z’n hoofdstad, waarna de hoofdsteden van de overige provincies zullen volgen. Dit veroorzaakt enige paniek in de groep want wij staan verre van vooraan. Dus met gezwinde spoed wordt opnieuw over hekken geklommen en Willem meldt zich bij de organisatie. Het duurt even voordat doordringt dat Lelystad toch echt de hoofdstad van Flevoland is maar dan mogen we, na Amsterdam (met 66 lopers ivm 66 jaar bevrijding), het vuur al in ontvangst nemen. Dat is minimaal een half uur eerder dan vorig jaar.

De metalen fakkel van Dolf brandt niet snel genoeg waarna de organisatie hun aansteekfakkel ruilt voor de fakkel van Marian. En daar gaan we………richting Lelystad. Na een paar meter wordt toch de fakkel van Dolf aangestoken en maar goed ook. De Wageningen fakkel is nl al oververhit en knakt dubbel waardoor de gehele fakkel ontbrandt. Vanwege de veiligheid wordt deze uitgetrapt op straat en keurig weggegooid. We vervolgen onze route naar de bus, maar waar staat de bus……………..?!

Nog maar een plaspauze nu het nog kan en na ca 20 min komt zowaar de bus in zicht. Hoe hadden we ook kunnen twijfelen aan Willem. Al zwetend want het is bloedheet om met 4 lagen en een dubbele broek te rennen met je handen vol. Klaas en Jan M nemen de fakkel over en lopen door. De rest neemt plaats in de bus en volgt de lopers in slakkengang. De stormlantaarn wordt bij de wissel voor de zekerheid ook ontstoken en Werner en Marian nemen de 3e etappe voor hun rekening. Dan zijn we al in Ede. Zo volgen steeds na ca 15 min de volgende loopsetjes; GJ en Kees, Eiltjo en Jan B, Janet kiest op eigen initiatief afwisselend met welk team ze mee wil lopen.