Het is niet de eerste keer dat Ria en Ron meedoen aan de Erlebnislauf in het Zwitserse Graubünden. Het zelfde geldt voor Dolf.

Ieder jaar wordt door de organisatoren een driedaagse loop uitgezet in de bergen. Dit jaar begint de route in Bergün en gaat via Davos, Arosa, Lenzerheide naar Chur. Maar dan zijn de deelnemers 82 kilometer verder en hebben dan 5.300 meter geklommen en 6.000 meter afgedaald. Althans, dat was de bedoeling. De bergen laten zich nou eenmaal niet de wet voorschrijven.

Bezorgd hebben we al een tijdje het weerbericht in de gaten gehouden. De voorspellingen zijn niet bemoedigend; depressie na depressie passeert het tv-scherm. Alle vijf voorgaande edities van de Erlebnislauf hebben we mooi weer gehad, zal deze traditie dit jaar verbroken worden? We hopen uiteraard van niet.

In totaal doen dit jaar 43 lopers alle etappes en nog een klein aantal een deel van de bergloop. Behalve vijf Nederlanders zijn de deelnemers allemaal Zwitsers. Afhankelijk van het niveau worden we in vier groepen verdeeld. Het zal niemand verbazen dat de Nederlanders in de laatste groep lopen. Dat wij aan deze loop meedoen wordt al als een prestatie gezien. Trouwens, het is geen wedstrijd maar een echte 'Erlebnislauf'. 

Bij de start op 27 augustus zijn de weerberichten nog steeds somber. Het is bewolkt en af en toe regent het, maar nog niet om ons zorgen te maken. Op een hoogte van 2.000 meter begint het serieuzer te regenen en komt de regenkleding uit de rugzakken. We klimmen verder naar 2.200 meter en het regent niet alleen maar op deze hoogte staat ook een ijzige wind. Door het slechte weer is het zicht ook minder en we zijn de weg kwijt. De toestand wordt nogal chaotisch als we ook de routemarkering niet meer zien. We zijn tot op onze botten koud en nat en een vooruitzicht dat we ons spoedig ergens kunnen warmen is er niet. Klapperend van de kou staan we als een zielig hoopje, van wat nog niet zo lang geleden stoere berglopers waren, bij elkaar. Deze situatie moet niet te lang duren, want verschillende lopers dreigen onderkoeld te raken. Mijn lichaam begint te rillen en zelfs mijn kaken verstijven door de kou. Door de kou verliest een lichaam veel energie en zou je extra moeten eten maar met mijn koude handen krijg ik mijn rugzak niet meer af. We krijgen te horen dat we teruggaan, het is niet verantwoord om onder deze omstandigheden verder te gaan. We keren om en dalen weer af richting Bergün. Door de luwte van de berg zijn we van de koude wind af en omdat we ook weer kunnen hardlopen verdwijnt heel langzaam de kou uit ons lichaam. Nog steeds kletsnat komen we aan bij het station van Bergün waar we met de bus naar ons overnachtingsadres in Davos-Glaris gaan. Vandaag hebben we een afstand van 17 kilometer afgelegd met een hoogteverschil van ruim 1.300 meter.

Omdat het nog steeds zwaar bewolkt is lopen we de tweede dag een alternatieve route. We volgen route C42 en blijven op een hoogte van ongeveer 1.500 meter. Het is een mooie route met fraaie uitzichten en omdat we niet zo hoog als gisteren gaan blijft de kou ons bespaard. We passeren kleine dorpjes met dito kerkjes. Zo kunnen we weer genieten van het mooie Zwitserse landschap. Vandaag geeft de teller 30 kilometer aan met een stijging van 2.140 meter en een afdaling van 2.705 meter.

De laatste dag doen we voor het eerst de officiële route van Valbella naar Chur, en is zeker geen makkelijke dag. Eindelijk mooi weer! Onder een blauwe hemel – het is nog wel fris – beginnen we aan de laatste etappe van 27 kilometer via Stätzerhorn-Fulhorn-Dreibündenstein-Brambrüesch naar Chur. We moeten vandaag 1.400 kilometer klimmen en 2.200 meter afdalen. Vooral het laatste is behoorlijk belastend voor de bovenbenen. Voor het eerst kunnen we genieten van mooie uitzichten op verre bergtoppen waar vlokken witte wolken tegenaan schuren. Tot de Stätzerhorn passeren we bergweiden met grazende koeien die ons een beetje verbaasd aankijken, afgewisseld met hellingen waar bloeiende heide staat te pronken. Valbella ligt ver beneden in het dal. Op een hoogte van 2,500 meter worden de hellingen witter en witter door gekristalliseerde sneeuw; of een kunstenaar een leger egels wit heeft gespoten en hier heeft uitgespreid. Maar het zijn wel gladde stekels op een graat met wisselend links en rechts een steile afgrond. Hier moet je niet uitglijden of een misstap maken. Willem de Vos, een Nederlander die geen Erlebnislauf overslaat, besluit om terug te keren omdat hij zich niet goed voelt. Zijn vriendin en een begeleidster gaan met hem mee. Met behulp van een van mijn stokken en een helpende hand van Thomas, een van de begeleiders, loopt Ria over de graat. Het spel van de elementen is fascinerend. Links van de graat ligt een berglandschap waar iedere bergsporter lyrisch van wordt, rechts wordt gehuld in een witte sluier waarvan de grens precies over de graat loopt. We volgen het grillige pad en passeren de Fulhorn en de Dreibüdenstein. Tot nu toe hebben we nauwelijks kunnen hardlopen, nu gaat het vooral omlaag en ons tempo omhoog. We komen door een moerasgebied begroeid met bloeiende heide. Bij Brambrüesch kan gekozen worden om met de kabelbaan naar Chur te gaan. Ria kiest voor die mogelijkheid en Dolf en ik gaan verder om de laatste acht kilometer af te leggen naar de finish. De zesde editie van de Erlebnislauf zit erop.

Tijdens deze Erlebnislauf hebben we 72,5 kilometer gelopen in een tijd van 13.45 uur met een stijging van 5038 meter en een daling van 6504 meter.

Foto's

Website Alpinrunners