Zondag 16 november begint nat, erg nat. Als ik naar buiten kijk heb ik spijt dat ik me heb ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop. Het is mijn  eerste wedstrijd sinds lange tijd die ik ga lopen. Blessures liggen constant op de loer om iedere voorbereiding op een loop vakkundig de grond in te boren. Omdat het al een paar maanden goed gaat, durf ik het weer aan om een wedstrijd te lopen. Dan zou het toch wel leuk zijn om daar een zonnetje bij te hebben. Ria en Dolf hebben de laatste jaren onder allerlei weersomstandigheden heel wat wedstrijden gelopen en laten zich niet zo gauw van hun stuk brengen. Dus met z'n drieën beginnen we aan de rit naar Nijmegen. Maar erg enthousiast ben ik niet.

We hebben als voordeel dat de zuster van Dolf niet ver van de start van de Zevenheuvelenloop woont. Hier kunnen we onze spullen achterlaten en op ons gemak koffie drinken. Dat is beter dan in een parkeergarage tussen andere lopers proberen een fatsoenlijk plekje te vinden om je om te kleden.
Het is 10 minuten lopen naar de start. Het regent nog steeds. Met de looptijden van Ria (in haar categorie van 65+ zit ze bij de landelijke top) mag ze in het grijze vak direct achter de toplopers starten. Dolf en ik vallen onder het 'gewone' volk en staan een paar vakken meer naar achteren. Ria heeft als doel onder de 1:14 uur te lopen om zo volgend jaar weer in aanmerking te komen voor een bevoorrechte positie zoals: gratis deelname en de start in het voorste vak. En een hoge klassering op de ranglijst van haar categorie natuurlijk. Ook niet onbelangrijk.

Ria verdwijnt haar startvak in en Dolf en ik hebben nog de tijd om het door Ria bestelde Zevenheuvelenshirt op te halen. We leveren onze kledingzak in bij een afgiftepunt en lopen naar ons groene startvak. Het miezert nog steeds en dankzij onze poncho blijven wij droog. Om 13.00 uur horen wij van de speaker dat de voorste lopers van start gaan. Wij staan te ver van de startstreep om het startschot te horen. Na enige tijd beginnen de lopers voor ons te bewegen en wij volgen. De poncho´s gaan uit en 21 minuten na de start van de eerste lopers passeren wij de startstreep en begint onze tijd te lopen. Ondanks het grote aantal deelnemers heb ik genoeg ruimte om mijn eigen tempo te lopen. Dolf gaat me net te snel en loopt geleidelijk van me weg.

Het parcours van de Zevenheuvelenloop staat bekend als het mooiste van Nederland. Ondanks de vele klimmetjes is het vreemd genoeg ook het snelste parcours ter wereld. Het wereldrecord bij de mannen is gelopen op de heuvels tussen Nijmegen en Groesbeek in 2010 door Leonard Komon (41.13). Bij de vrouwen heeft Tirunesh Dibaba in 2009 het wereldrecord gelopen (46.28). Het parcours is één ronde van precies 15 kilometer, geasfalteerd en verkeersvrij. De eerste vijf kilometers zijn verraderlijk door het vals plat. Het middenstuk kent enkele pittige heuvels en voert over de Zevenheuvelenweg, de laatste vier kilometers gaan overwegend vals plat naar beneden. Daar zit waarschijnlijk het voordeel in waardoor er snelle tijden gelopen kunnen worden. De moeilijkste laatste kilometers bij een wedstrijd ervaar je hier niet als zwaar door het hoogtevoordeel.
De miezerregen wordt tijdens de loop steeds wat minder tot het praktisch droog is. Na de eerste verzorgingspost op ongeveer 6 kilometer voel ik dat het lopen beter gaat, hoewel ik niet het tempo van 2 jaar geleden haal. Daar gaat het nu ook niet om. Lekker lopen en de boel heel houden, dat is het belangrijkste. Er staat veel publiek langs de route, hoewel wat minder dan de andere jaren vanwege het slechte weer. Op verschillende plekken klinkt muziek. Dat is altijd gezellig en geeft wat afleiding, net als het mooie parcours. Ik loop lekker en heb geen moeilijkheden, ondanks dat ik al een tijdje geen 15 kilometer heb gelopen, en zeker geen wedstrijd. De laatste 2,5 kilometer zijn er geen klimmetjes meer en wacht alleen nog de finish. Die passeer ik in een tijd van 01:18:21.

Na het ophalen van mijn kledingzak, waardoor ik iets droogs aan kan trekken, loop ik richting het huis van Dolfs´zuster. Eh...... welke kant was het ook alweer? Ik denk naar links tot een fietsenwinkel op een hoek en daar linksaf. Na een tijdje zie ik nog steeds geen fietsenwinkel en  blijkt dat ik in de verkeerde richting loop. Ik vraag aan iemand de weg en inderdaad, ik loop helemaal de verkeerde kant uit. Hij wijst me de goede weg en daarbij moet ik het parcours van de Zevenheuvelenloop oversteken. Dat is onmogelijk en ik moet weer naar het finishpunt lopen waar ik wel over kan steken. Zo sta ik weer na een klein halfuur op de plek waar ik eerder gefinished ben.
Na nog zeker vier keer vragen ben ik eindelijk weer ´thuis´ waar de warme koffie wacht. Ria en Dolf begrepen niet waar ik bleef en hadden al visioenen dat ik geveld was door een blessure. Ria heeft een mooie tijd van  01:14:35 maar helaas 36 seconden te langzaam. Dat moet dus in een andere wedstrijd goedgemaakt worden. Dolf mag ook niet klagen met 01:16:51. En het slechte weer? Dat ben ik al lang vergeten. Het was een heerlijke dag!

Beelden Zevenheuvelenloop