Op zondag 14 juni rond half elf was het zover. De starter gaf een vlagsignaal ten teken dat we mochten vertrekken voor een ronde van ruim 43 kilometer. Ons team bestaat uit de nieuwkomers Lucinda en Bart-Jan en de routiniers Karolina, Susanne en Fred. Dirk van Bunder van SBNN had zich aangemeld als “depanneur”; en het plan was om hem mee te laten lopen in ons team. Helaas werd het team “tres cuaranta y tres” gedecimeerd doordat de Spaanse afvaardiging niet kwam opdagen; naar verluidt zijn die “manana” gekomen. De depanneur werd nu bij dat team ingezet, waarop onze geschatte tijd op ongeveer 1 seconde voor de start van  3.13 naar 3.23 werd bijgesteld.
Voor ons waren acht teams gestart, één vlak voor ons en zeven teams al een half uurtje eerder. Vlak achter ons de HKV studenten en Nelen en Schuurmans, als beoogd winnaar op basis van hun geschatte tijd. Susanne had alles goed voorbereid, de fietstassen gevuld om een hongerklop te voorkomen, en materiaal voor reparatie van lekke banden. Helaas dit jaar geen coach. Bart-Jan en Fred keken op hun klokje voor de benodigde wissels om het tempo er in te houden; elke 2 minuten stonden weer een paar verse benen ingepland.

Vol goede moed gingen we van start, de routekaart ging van hand tot hand net als het polsbandje trouwens. Nadat we allemaal onze eerste twee minuten hadden gelopen, keek één van ons achterom en kwam met de melding dat er een blauwe trein in aantocht was. Ja die studenten hebben nog tijd om te trainen kennelijk! Rond een kilometertje of vier werden we ingehaald door de studenten én de HSL van NS; op die rijdende trein konden we niet springen; een poging tot aanhaken bij onze afstudeerders was niet kansloos. Bij Batavia Haven zette Bart-Jan zijn grootzeil op, we haalde dat Spaanse team zonder Spanjaarden in en de achterstand op de studenten werd goedgemaakt. Even later werd wijselijk besloten het eigen tempo te gaan lopen om de man met de hamer te vermijden; die kwam gelukkig ook niet. Dirk van Bunder kwam ons wel voorbij sloffen, maar na een wissel aan hun kant werd hij weer op zijn plek gezet.

Ondertussen de eerste confrontatie met de bananenpost, een hoogtepunt (boven op de knardijk namelijk) in het parcours. Ellen en Saba met aanhang deelden met groot enthousiasme uit. Ruud present voor de foto’s, dat gaat goed! Bij het Hajé restaurant haalden we DIAGRO1 (AV Spirit) in. Die waren daar aan een uitgebreide koffietafel gegaan.
Ondertussen liepen we gestaag door op schema bij prima loopweer. Na de 2e ronding van de bananenpost kwam het team van het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf Amsterdam in beeld. Het was een flink gevecht met de conducteurs, maar dit zou het nieuws niet halen. Na een 3e brug bij de T-splitsing , links het schelpenpad onder het viaduct, bij de twaalfde paddenstoel rood met vijf witte stippen, de derde driesprong linksaf ging het mis. De driesprong bleek een tweesprong (met drie wegen namelijk); we gingen die organisatie eens even flink de waarheid vertellen! Zonder veel gemopper werden de extra kilometers volbracht en op de streep checkten we voor de zekerheid voor de tweede keer uit door GVB opnieuw in te halen.

Gefinisht op anderhalve minuut van de geschatte tijd , de taart was in het vizier, maar de koffieklanten van DIAGRO1 kaapten die op het laatst toch nog voor onze neus weg. Toch nog de derde tijd, dus op het virtuele podium! Na afloop gezelligheid alom en bleek er een mooi bedrag voor het goede doel te zijn opgehaald; en daar ging het uiteindelijk