Er is er altijd eentje die de laatste moet zijn en helaas was ik het dit jaar. Gelukkig werd ik nog met open armen ontvangen door de voltallige loopgroep (ik zal geen namen noemen, want ik vergeet er absoluut een paar te noemen) en was de koffie en Marokkaanse thee van Willemien Landman, Petra van Wijk en Sora Acherat nog heerlijk warm.

Onder de bezielende leiding van Willem Landman moesten we snel de luxe touringcar in omdat we natuurlijk wel op tijd in Wageningen moesten zijn. Al snel gingen de verhalen in de bus over de kranslegging bij dodenherdenking en de reis die een gedeelte van de groep gemaakt had naar Fez in Marokko, waarop ik besloot om mij voor volgend jaar ook aan te melden om mee te gaan.        

Helaas nam de buschauffeur een toeristische route (toch fijn als het donker is), waardoor we alle rotondes tussen Harderwijk en Ede gezien hadden, waardoor al snel een paar er zo geel uit zagen (rode er weg laten) als het shirt van Mo Acherrat, maar we gelukkig nog net niet de spuugzakjes nodig hadden.

Uiteraard  waren we ruimschoots op tijd aanwezig om ons aan te melden en het maken van de jaarlijkse groepsfoto en konden hierna gelijk onze ??fuik?? in, waarna zou blijken dat die "gasten uit Lelystad" toch weer luid en duidelijk aanwezig waren wat ook onze burgermoeder opviel.

Na het ontsteken van het Bevrijdingsvuur was om 00.40 onze beurt om na een kort praatje met Margreet Horselenberg het vuur in ontvangst te nemen en los te gaan. Hierna was het even zoeken naar de bus, maar eenmaal gevonden was het eerste groepje snel weg  en zat het tempo er gelijk goed in.

Onder een wolkenloze hemel en bijna geen wind genoot ieder met volle teugen van zijn en haar loopjes. De stilte onderweg, het fluiten van de vogels, het ritselen in de berm, het langzaamaan lichter worden en natuurlijk de zonsopkomst ... Het was de pijn en afzien weer meer dan waard.

Om even over 08.00 uur  waren we terug bij Spirit en na een douche stond er het rijk gevulde ontbijt verzorgd door Sohra, Willemien en  Petra al weer klaar.

Om 9.30 startten we voor onze laatste etappe om op tijd te zijn bij de Korenschoof. Met brandende fakkels en met feestmuziek werden we nogmaals door onze burgemeester ontvangen, die zoals altijd het bevrijdingsvuur in Lelystad ontstak. Dit was gelijk haar laatste 5 mei, maar ze beloofde ons dat ze volgend jaar mee gaat fietsen vanuit Wageningen terug naar Lelystad en wij gaan haar aan deze belofte houden toch Janet?

Wandelend gingen we nogmaals na Spirit voor de afsluitende koffie of thee met tompoes.

Moe maar voldaan kijk ik terug op een fantastische avond, nacht en ochtend en wat mij betreft: op naar volgend jaar.

Roland van Saane